Ik was twaalf toen ik per ongeluk een oude brief vond in een lade. Mijn naam stond erop, samen met die van een vrouw die ik niet kende – mijn biologische moeder. Mijn hart sloeg over, en ik kon niet geloven wat ik las. Alles wat ik dacht te weten over mijn familie bleek een leugen.

Toen ik mijn ouders hiermee confronteerde, keken ze me met schuldige ogen aan. Ze hadden het me willen vertellen "wanneer ik er klaar voor was." Maar de eerlijkheid, die altijd hun grootste waarde was geweest, bleek niets meer dan een façade.

Sindsdien voelt onze band gebroken. Hun stilte en leugens hangen als een koude schaduw tussen ons in.